Każda podejmowana przez nas akcja, każde zachowanie – uczenie się, ćwiczenia jako powtarzanie czynności, by wykonywać je lepiej, ale też oglądanie godzinami Netflixa mają wpływ na nasz mózg. Dosłownie. Zmieniają go. Neuroplastyczność.
Już o tym niby słyszałam. Już o tym niby czytałam. Wczoraj jednak na spokojnie – w ramach odprężenia i relaksu obejrzałam 15to minutowy film z cyklu TEDtalk. TEDtalk nie raz zmienił już moje życie. Nauczył ubiegać się skuteczniej o pracę. Tworzyć takie stanowisko, które daje mi więcej satysfakcji. Dał mi szansę na futurystyczne rozmyślania o rozwoju technologii, czy pokazał jak uczą się dzieci i dlaczego edukacja formalna ma cienie, choć pewnych blasków jej nie brak.
Tym razem obejrzałam popularyzujący wykład dr Lary Boyd pod tytułem After watching this, your brain will not be the same. Lara Boyd to specjalistka od badania mózgu oraz szukania terapii przywracającej mu sprawność po wylewie. Głównym obiektem badań Boyd jest właśnie nieuroplastyczność mózgu czyli zdolność tkanki nerwowej do tworzenia nowych połączeń, mających na celu adaptację i samonaprawę pamięci. To nie jest wiedza stara jak świat. Raczej z ostatnich 70 lat, a ostatnie odkrycia to czasy nagrody Nobla z roku 2000. Każdego dnia nowe wyniki zmieniają nasze rozumienie procesu reorganizowania się mózgu oraz konsekwencji tego dla nas, dla naszego funkcjonowania.
Wychodzi na to, że wszystko jest bardzo indywidualne. To znaczy nie ma jednej metody szybkiego uczenia się czy przywracania zapomnianych sprawności dla wszystkich. Mózgi jak ludzie (może to właśnie dlatego) są bardzo różne. Dodatkowo dosłownie każda podejmowana przez nas czynność ma na nie wpływ. Ekspozycja na narkotyki, oglądanie telewizji, czytanie książki, zabawa z dzieckiem, słuczanie lub tworzenie muzyki. Wpływ negatywny lub pozytywny. Żyjąc, dosłownie tworzymy swój mózg wraz z jego możliwościami, np. pamięcią.
W tym kontekście coaching ma sens. Nawet jeszcze więcej sensu, bo to okazja do reflektowania nad swoimi wzorcami zachowań i szukanie lepszych. Tworzenie rutyn i dobrych nawyków. Opisywania świata na nowo, by móc i siebie samą tak opisać. Jest też ciężar odpowiedzialności. Ten fakt chyba dosłownie do dzisiaj, do teraz, wypierałam. Bo nagle robi to zawrotną różnicę, jak spędzam swój czas. Czy wybiorę polegiwania na kanapie i odcinek ulubionego serialu, czy jednak sięgnę po książkę. A może – co pewnie jeszcze lepsze dla mnie – nakreślę parę słów tu lub na karce. Mój mózg może być mi wdzięczny, wynagradzając mnie lepszą sprawnością po starość lub degenerować się w odpowiedzi. To niemal jak z fitnessem ciała.
Boyd kończy swój wykład zawołaniem by żyć tak, jaki mózg pragniemy mieć. Mocne. Bycie faktycznie określa świadomość. Niby wszystko od dawna znane, mnie uderzyło dzisiaj mocą.
Czy coś z tym zrobię? Dla siebie? Podobno okazje czekają na gotowość. To byłaby okazja, by pokazać więcej miłości sobie samej – swojej głowie i ciału.
Camino. Dzień 10. Z kilkudniową przerwą w podróży.
Jesteśmy kształtowani przez nasze myśli. Jesteśmy tym, czym one są. Gdy umysł jest niezmącony, przychodzi szczęście i podąża za nami jak cień. – Siddharta Gauta