Filozofia miłości i kochania
Bardzo długo zbierałam się do napisania tego wpisu. Choć chcę, aby zawierał część merytoryczną, to na pewno jest on rodzajem wyznania. Wstydliwego, dlatego, że w naszej kulturze depresja wciąż jest tematem trudnym. Traktowana dość często jako przypadłość “luksusowa”, na którą mogą sobie pozwolić osoby uprzywilejowane, które nie mają “większych problemów”. “Normalni ludzie” biorą się po prostu w garść.
Na koniec roku króluje moda na podsumowania, plany, wyznaczanie celów i – co chyba najmniej skuteczne – tzw. noworoczne postanowienia, która mają wejść z całą swoją mocą w życie od 1go stycznia (najlepiej same, w czym można upatrywać słabości tego konceptu). Przyznaję, że i ja jestem fanką rozliczeń i różniego rodzaju psychoedukacyjnych narzędzi dobrego kończenia lub zaczynania. Co prawda używam ich nie tylko na koniec roku, co raczej na koniec każdego ważnego okresu. Ostatnio moją uwagę przyciągnęło ćwiczenie “lifebook”. Spersonalizowanej książki z wizją tego, jak chcemy żyć z poświęceniem uwagi najważniejszym obszarom naszej codzienności.
[Read more…]Cały dzień robili zakupy. Właśnie udało im się załadować wszystkie nazbyt wypakowane torby do auta. Rozpadające się siatki i te porządniejsze reklamówki z foliowanymi uszami, co mniej wpijają się w dłonie. W zimie to ważne, ręce wtedy nie puchną tak bardzo. Szkoda tylko, że tak szybko robi się ciemno. Ledwie siedemnasta, a człowiek czuje, że najbardziej ekscytujący tego dnia będzie sen. No, może wcześniej film lub program rozrywkowy popłynie z telewizyjnego odbiornika jak kołysanka. Bo dorośli już nie liczą owieczek, nie opowiadają sobie bajek, nie tulą drugiego ciała, by zasnąć. Gdyby to nie był weekend, kończyliby wieczorem zlecenia, odpowiadając na ostatnie dwa maile co najmniej do północy. Każde ze swoim laptopem. Bo takie są realia zapracowanego, rodzinnego razem. [Read more…]
Zawsze, gdy wychodzili do klubu czuła to coś. Ekscytację. Podniecenie. Niepewność. Jak nieme pytanie, co zaklęte na ustach i w sercu: co się dziś wydarzy? Jaka fala porwie i na który brzeg wyrzuci? Paradoksalnie mniej bała się tego, co mógłby zrobić on. Co może zrobić ona sama, było bardziej niepokojące. Czysto hipotetycznie. Gdyby się całkowicie wyzwoliła. Ze swojego superego. Taka głucha na dajmoniona czy to całe chrześcijańskie sumienie. Gdyby tak… Poddała się chwili, pragnieniom, instynktom. Być jak zwierzę. Rżnąć się jak suka. Wolna, bo dzika. [Read more…]
Trzask-prask. Zzasem wystarczy iskra. pierwsze 7 sekund, w których coś każe nam się uśmiechnąć, by po kolejnej chwili snuć już erotyczne fantazje z tą nowo poznaną osobą. Trzask-prask. Chęć na seks. Jego zapowiedź: dotyk dłoni, dłuższe spojrzenie, otarcie się ciało o ciało, gdy któreś sięgnie po szklankę, płaszcz, zapalniczkę. Trzask-prask. Kobieca dłoń będzie się bawić koniuszkami włosów, rzęsy zatrzepoczą, usta pozostaną lekko rozchylone. Trzask-prask. Uśmiech zakwitnie wśród męskiego zarostu. On przytaknie, potrze z roztargnieniem brodę. będzie jakby bardziej pomocny, ręce trzymając stale blisko. Trzask-prask. Wejdzie w nią językiem. wejdzie w nią penisem. W pierwszych dzikich marzeniach. jej. jego. Jeszcze nie razem i nie na pewno. [Read more…]